گاهی بین چند انتخاب گیر می‌کنم.
تقریبا از نتایج آتی هر انتخابم آگاهی نسبی دارم؛ ولی باز در دوراهی انتخاب می‌مانم!
و البته از بیرون که به خودم نگاه می‌کنم، می‌بینم متعهد به انتخابی شده‌ام که هم انرژی کمتری از من می‌گیرد و هم در کوتاه‌مدت نتایج رضایت‌بخش اندکی دارد!
ظاهرا یجورایی مغز فریب می‌خورد و یا تنبلی می‌کند…
دقیقا نمی‌دونم…
ولی آنچه مسلم هست اینه که ما آدم‌ها نتایجِ کم در کوتاه‌مدت رو به نتايج بزرگ در بلندمدت ترجیح می‌دهیم!
و در هنگام تصمیم‌گیری در انتخاب بین چند گزینه، ناخودآگاه گزینه‌ای را انتخاب می‌کنیم که در کوتاه‌مدت آورده‌ای برای ما داشته باشد، ولی هر چند اندک و بی‌تاثیر در کیفیت زندگی‌مان.
واقعیت اینه که راحت‌طلبی مغز و اینکه تلاش می‌کنه انرژی کمتری مصرف کنه، ما رو به سمت انتخاب‌های ارزان و سهل الوصول سوق میده. انتخاب‌هایی که در بلندمدت تاثیر چندانی در کیفیت زندگی ما ندارند.
و همین انتخاب‌ها، فرصت انتخاب‌هایی که تاثیر زیادی در کیفیت زندگی ما در بلندمدت دارند را می‌گیرد.
در اینجا لازم است آگاهانه و سخت‌گیرانه بر علیه این بخش از مغز خود کودتا کنیم و به انتخاب‌هایی متعهد بشویم که در بلندمدت رضایت از زندگی بیشتری را برایمان خواهد داشت.